«Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει, η θάλασσα δεν δέχτηκε το χώμα του να βρέχει» έχει γράψει και τραγουδάει ο σπουδαίος Θανάσης Παπακωνσταντίνου που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα ευλογημένα χώματα της Λάρισας. Και να που ο Κάμπος έγινε θάλασσα. Μια απέραντη θάλασσα απελπισίας και καταστροφής.
Την ώρα που η καταμέτρηση των νεκρών συνεχίζεται, την ώρα που οι τοπικές κοινωνίες αφημένες στην τύχη τους από την Πολιτεία δίνουν μάχες για να προστατευθούν ανθρώπινες ζωές, ο πρώτος απολογισμός των συνεπειών είναι τρομακτικός. Η Θεσσαλία, από τον Βόλο μέχρι την Καρδίτσα και από τα Τρίκαλα μέχρι την Λάρισα, βούλιαξε. Και είναι ακόμα πολύ νωρίς για να αποτιμηθεί οικονομικά η καταστροφή αφού οι επιπτώσεις θα είναι ισοπεδωτικές σε βάθος τουλάχιστον πενταετίας.
Αυτή θα ήταν η εποχή του βαμβακιού. Χιλιάδες αγρότες, με χιλιάδες μηχανήματα, βαμβακοσυλλεκτικές, τρακτέρ, καρότσες, φορτηγά, θα ξεχύνονταν αυτές τις μέρες στον απέραντο θεσσαλικό κάμπο για να μαζέψουν την παραγωγή. Καταστροφή 100%. Το νερό ξεπερνά σήμερα σε πολλά σημεία τα πέντε με έξι μέτρα. Οι καλλιέργειες, η παραγωγή, τα μηχανήματα, τα αρδευτικά συστήματα που είναι επενδύσεις χιλιάδων ευρώ, καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.
Το ίδιο ισχύει για τα καλαμπόκια και για τα τριφύλια. Τα πήρε το νερό, βούλιαξαν στη λάσπη. Καταστροφή 100%. Ανεπανόρθωτες είναι οι ζημιές και για τις δενδρώδεις καλλιέργειες που ευδοκιμούν στην περιοχή. Ροδάκινιες, βερικοκιές, αμυγδαλιές και μηλιές (Πήλιο), βρίσκονται κάτω από το νερό και είναι βέβαιο πως θα ξεραθούν. Καλλιέργειες που ποτίστηκαν με κόπο, ιδρώτα και χρήμα για πέντε και έξι τουλάχιστον χρόνια μέχρι να μπουν στην παραγωγή καταστράφηκαν σε ένα βράδυ και θα πρέπει να εκχερσωθούν.
Ανάλογες είναι και οι καταστροφές στα κηπευτικά. Η σπορά για κουνουπίδια, λάχανα, σπανάκια, είχε ήδη γίνει. Οι εκτιμήσεις είναι ότι καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.
Ανυπολόγιστες είναι οι απώλειες σε ζωικό κεφάλαιο. Οι υποδομές καταστράφηκαν ολοσχερώς και όσα ζώα γλίτωσαν θα κινδυνεύσουν από την πείνα καθώς οι ζωοτροφές θάφτηκαν στη λάσπη ή παρασύρθηκαν από τα νερά.
Είναι ασύλληπτο το μέγεθος της καταστροφής. Οι αγρότες που γνωρίζουν καλά τις περιοχές υποστηρίζουν ότι περί τα 1.000.000 στέμματα βυθίστηκαν στα λασπόνερα. Αδιανόητο, ενώ το φαινόμενο είναι ακόμα σε εξέλιξη. Τώρα, αυτή την ώρα, τα νερά κατευθύνονται από τον κάμπο της Λάρισας προς αυτόν του Βόλου και της λίμνης Κάρλας με τεράστια ορμή.
Οι προβλέψεις μαύρες. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια ο κάμπος δεν θα μπορεί να καλλιεργηθεί. Οι αγρότες λένε ότι στην καλύτερη περίπτωση θα μπουν στα χωράφια τους το 2026. Οι ίδιοι μας έλεγαν ότι τα νερά ενδεχομένως να μείνουν για μήνες στα χωράφια. Και είναι ακόμα Σεπτέμβρης και όλος ο χειμώνας είναι μπροστά μας.
Ανυπολόγιστες είναι βέβαια οι ζημιές σε σπίτια και οικιακό εξοπλισμό, σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες της περιοχής, σε δημόσιες υποδομές. Η απόγνωση βασιλεύει στον κάμπο. Οι αρρώστιες καραδοκούν και μια τεράστια υγειονομική βόμβα είναι έτοιμη να εκραγεί. Ακόμα πιο τρομακτικά από όσα έγιναν τα τελευταία 24ώρα θα είναι τα επόμενα χρόνια. Ο κάμπος θα ερημώσει, τα χωριά θα μαραζώσουν, η Ελλάδα θα υποφέρει. Έρχεται πείνα και δυστυχία. Κι όσοι δεν πνίγηκαν είναι νεκροζώντανοι.
Στο μέλλον,όταν η Ιστορία θα καταγράψει τη βιβλική καταστροφή, θα αφιερώσει ξεχωριστό κεφάλαιο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είναι ο πρωθυπουργός που σε δύο μήνες κατάφερε να παραδώσει στις φλόγες και στα λασπόνερα σχεδόν 3.000.0000 στρέμματα της χώρας.
Αλλά η Θεσσαλία τετέλεσται…